Mei was wederom een erg drukke maand! Ik lag er vorige week dan ook af… Ik had het weekend ervoor de pilot afgerond en hoe fijn dat ook was voor mijn agenda, het voelde ook gek. In de tijd die er voor de cursus staat, leer je de zwangeren en partners best goed kennen. Je spreekt hun angsten met ze door en andere dingen die hen bezighouden. Ik bied een luisterend oor en verstrek informatie waar ik dat nodig of wenselijk acht. Ook vanuit de invalshoek van de baby. Het is zo belangrijk dat ook deze wordt meegenomen. Helemaal als er sprake is van een zgn. Rainbow baby.
Het koppel dat ik mocht begeleiden, had een bijzonder intens jaar achter de rug. Zo blij als ze waren toen bleek dat ze in verwachting waren. Met deze zwangerschap werden er ook twee ouders geboren. Helaas zonder levend kindje in de armen… Tot hun grote verrassing bleek er algauw weer sprake te zijn van een zwangerschap. Ze konden hun geluk niet op. Maar de blijdschap omtrent deze baby maakt het verdriet en het gemis van de andere baby niet minder… Ik heb zeer veel respect voor hoe zij hiermee om (zijn ge)gaan en hoe ze er voor elkaar zijn (geweest). Dat kan verdraaid lastig zijn, weet ik van andere stellen. Want ieder heeft zijn/haar eigen wijze om hiermee om te gaan. Er is geen goed of fout, maar het is wel te hopen dat je elkaar uiteindelijk weer vinden kan. Dit lukt niet elk koppel.
Ik had een heel sterk koppel voor me zitten, de liefde voor elkaar bleek uit de kleinste dingen. Zoals een blik, of het moment samen nadat ze een kaartje hadden getrokken met daarop de boodschap van hun baby. Ik leg deze kaartenset altijd na afloop van een massage neer, maar het leek me leuk om dit ook bij de pilot na afronding van een les te doen. Het koppel pakte mooie kaarten en wisselde de boodschap erop met elkaar uit. Er stonden zeer bekrachtigende, liefdevolle boodschappen op de kaarten! En elke keer blijkt weer dat de ontvanger daar wel iets mee kan.
“De baby is erbij, en hiermee in verbinding blijven is een van de allerbelangrijkste dingen om mee te geven aan een koppel! Het was alsof hij/zij mij een knipoog gaf.”
Dinsdag was de dag waarop mijn reflectieverslag uiterlijk ingeleverd moest worden. Hoe keek ik terug op het geven van de cursus, wat ging er goed en wat nam ik mee. Omdat ik die dag niet lekker werd, nam ik me voor om de volgende dag vroeg op te staan en het verslag dan af te maken. Nood breekt wet.
Terwijl ik in de vroege ochtenduren aan het typen was, werd ik me gewaar van een regenboog die zich minutenlang aan de hemel presenteerde. Normaal gesproken is de aanblik hiervan slechts van korte duur. Maar deze keer niet! Dit soort synchroniciteit geeft me elke keer weer kippenvel… Deze keer helemaal.
Voor mij was de link naar de Rainbow baby er, want ik was aan het terugblikken op de lessen waarin ik zijn/haar ouders kennis en tools meegaf. Niet alleen hoe straks ontspannen te bevallen en de regie te behouden, maar ook hoe dat in verbinding met de baby te doen. De baby is erbij, en hiermee in verbinding blijven is een van de allerbelangrijkste dingen om mee te geven aan een koppel! Het was alsof hij/zij mij een knipoog gaf.
Toen ik na het verzenden van mijn verslag weer keek, was de regenboog verdwenen. En startte ik met het alledaagse, altijd wat gehaaste ochtendritueel met drie kids die op tijd op school horen te zijn. Maar waar ik doorgaans moeite heb met opstaan, begon ik de dag nu met een grote lach. Want het voelde alsof ik ook een boodschap had mogen ontvangen! Niet middels een kaartje, maar via de lucht.
